Μερικές φωτογραφίες από τα μουσικά όργανα που θα βρείτε στο εργαστήριο μας

               Όλα τα μουσικά όργανα που κατασκευάζουμε είναι εξ ολοκλήρου χειροποίητα
               χρησιμοποιούμε την κατάλληλη ξυλεία και τις σωστές μετρήσεις για να έχουμε
               όσο το δυνατόν τα καλύτερα αποτελέσματα.

 Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε μαζί μας στο τηλέφωνο. 210-3300994
              e-mail : info@nikolaosbrass.com    -    nikolaosbrass@yahoo.com

Μπαγλαμαδάκια

Ο μπαγλαμάς είναι νυκτό μουσικό όργανο, όπως κι ο ταμπουράς, μετεξέλιξη της αρχαιοελληνικής πανδούρας και μικρογραφία του μπουζουκιού, που χρησιμοποιείται στην ελληνική λαϊκή μουσική. Κατά κανόνα έχει τρεις διπλές χορδές. Το κούρδισμα του είναι ''ΡΕ-ΛΑ-ΡΕ''(D-A-D) Ο ήχος του  είναι οξύς. Ο μπαγλαμάς μπορεί να κατασκευαστεί απο αρκετά είδη ξύλων, μερικά από τα ποιό γνωστά είναι: κελεμπέκι(σφενδάμι), μουριά, φλαμούρι, το καπάκι του από έλατο. Ο λόγος που ο μπαγλαμάς έχει μικρότερες διαστάσεις είναι ότι έτσι θα μπορούσαν οι παίχτες να τον κρύψουν εύκολα αφού απαγορευόταν επί τουρκοκρατίας και μετέπειτα επι δικτατορίας.

Συνέντευξη με τον οργανοποιό Ν. Μπρα

Μέσα στην επιχειρούμενη οικονομική παγκοσμιοποίηση που δεν αφήνει αλώβητο κανένα τομέα τού παγκοσμίως πλέον, παραγόμενου πνευματικού έργου, η μουσική βέβαια, δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Ειδικά σήμερα, που η μουσική δεν λειτουργεί ως παγκόσμια γλώσσα επικοινωνίας, ως φορέας δηλαδή μηνυμάτων μεταξύ των πολιτισμών, αλλά καθαρά ως όχημα πολιτιστικής προς τα κάτω ισοπέδωσης με έναν τρόπο που ταιριάζει στην κουλτούρα της κατανάλωσης, η οποία πρωτοεφαρμόστηκε στις ΗΠΑ και έχει προταθεί σαν το ενδεδειγμένο πολιτιστικό περιβάλλον του σύγχρονου ανθρώπου.
Όλο και συχνότερα ακούμε να γίνεται λόγος για «έναν πολιτισμό των πολιτισμών». Αυτό στο μουσική σημαίνει την μετάλλαξη των παραδοσιακών αυθεντικών ήχων σε ένα περισσότερο εύπεπτο, προσιτό, εύληπτο, και τελικά ακρωτηριασμένο άκουσμα, το οποίο θα είναι αρεστό στο αυτί τού μέσου καταναλωτή, της «πολυπολιτισμικής κοινωνίας». (Άλλη μία λέξη η οποία στη σημερινή εποχή εννοείται με έναν αλλότριο τρόπο). Αυτή όμως η μετάλλαξη των ήχων, κάνει τις μουσικές του κόσμου ν’ αλλοτριώνονται τελείως και να προσανατολίζονται, με ολοένα πιο συγκεκριμένο και σαφή τρόπο, προς μία ΜΟΝΟ παγκόσμια μουσική, σε έναν ΜΟΝΟ παγκόσμιο πολιτισμό, που προωθεί η Παγκόσμια Ιερουσαλήμ και θα μορφώνει έναν τύπο ανθρώπου, πειθήνιο, καταναλωτή, μόνιμο διασκεδαστή, μόνιμα φυγόπονο, διά βίου αποβλακωμένο και αποβλακωτή.
«Η μουσική είναι μία, οι μουσικοί είναι πολλοί», ήταν ο τίτλος μίας ραδιοφωνικής εκπομπής, και είναι ίσως η καλύτερη φράση για να αποδοθεί στο ακέραιο η σχέση ανθρώπου και μουσικής, αλλά και η σχέση μεταξύ των μουσικών, με διαφορετικά ακούσματα και διαφορετική μουσική παιδεία. Πριν από λίγα χρόνια είχαν κυκλοφορήσει κάποιοι δίσκοι, με τη συνεργασία Ελλήνων και Ινδών μουσικών, το αποτέλεσμα της οποίας ήταν και παραμένει καταπληκτικό, διότι μέσα σ’ αυτή τη μίξη εμπεριέχονται οι δύο παραδόσεις: οι Ινδοί με τα κρουστά τους, οι Έλληνες με τους δημοτικούς σκοπούς, παραδόσεις οι οποίες μένουν ατόφιες και η μία συμπληρώνει την άλλη τόσο ταιριαστά, ώστε ν’ ακούγονται ως κάτι το πολλαπλά ενιαίο.
Για να συνεχίσουν να δημιουργούνται τέτοιου είδους αριστουργήματα, είναι απαραίτητη η συνύπαρξη πολλών διαφορετικών αυθεντικών πολιτισμών, πολλών αυθεντικών τρόπων, πολλών μουσικών δρόμων και όχι ένας Frankestain «πολιτισμός», ο οποίος στην πράξη θα καταρρακώνει την ίδια την ουσία του πολιτισμού, διαμορφώνοντας σαν πρέσα πανομοιότυπους ανθρωπόμορφους καταναλωτές.
Η μουσική πλευρά της αρχαίας Ελλάδος, είναι πιθανότατα παντελώς άγνωστη στους ελληνόφωνους, όπως άγνωστη είναι και η δουλειά του Γ. Χρήστου, ή του Ι. Ξενάκη και της οποίας η κατανόηση, απαιτεί επίπονη εγκεφαλική διεργασία, κάτι πολύ κουραστικό για τους μόνιμα φυγόπονους. Αντιθέτως βέβαια, στους ελληνόφωνους είναι πασίγνωστες οι τελευταίες «σκυλέ» επιτυχίες των λαϊκών αοιδών.
Μέσα σ’ αυτό το αντίξοο, για την ποιοτική δουλειά, νεοελληνικό περιβάλλον, ο Νικόλαος Μπράς κατασκευάζει, «...σαν από χρέος» όπως λέει, πιστά αντίγραφα αρχαιοελληνικών μουσικών οργάνων. Σε πείσμα της αδιάφορης, αν όχι εχθρικής πολιτείας και του υπουργείου, διαχείρισης των χρημάτων από τον κρατικό τζόγο, (βλέπε υπ. «Πολιτισμού»), σε πείσμα λοιπόν, των δύσκολων αυτών καιρών, ο Ν. Μπράς δουλεύει το ξύλο, τεντώνει χορδές, επεξεργάζεται δέρματα, ερευνά - πειραματίζεται τις νέες δυνατότητες αυτών των οργάνων, στηριζόμενος στις δικές του δυνάμεις και σε μία πλειάδα νέων ανθρώπων που προσεγγίζουν με σεβασμό και αγάπη τη δουλειά του.
Στα μέσα του Μαιμακτηριώνος τον επισκεφθήκαμε στο εργαστήριό του στα Εξάρχεια, για να δούμε και ν’ ακούσουμε από κοντά τα αρχαιοελληνικά όργανα και να τον ρωτήσουμε σχετικά με αυτά.
Διαβάστε παρακάτω τα όσα ενδιαφέροντα μας είπε.
(Τις ερωτήσεις και την απομαγνητοφώνηση έκανε ο Κώστας Κεχαγιάς).

Διιπετές: Μία πρώτη ερώτηση που έρχεται στο μυαλό, είναι το πώς πρωτοξεκίνησες και πώς έφτασες μέχρι σ’ αυτό το σημείο, να κατασκευάζεις δηλαδή σήμερα αρχαιοελληνικά όργανα, και ποια ερεθίσματα έχεις ώστε ν’ αρχίσεις να ερευνάς τις λεπτομέρειες κατασκευής τους;
Νίκος Μπράς: Από την αρχή που ξεκίνησα ως οργανοποιός είχα πάντα στο μυαλό μου να καταφέρω να αναπαραστήσω αυτά τα όργανα. Στην αρχή ασχολήθηκα με παραδοσιακά όργανα, υπήρχε όμως πάντα η ιδέα ν’ ασχοληθώ με την κατασκευή αρχαιοελληνικών οργάνων, όμως τότε δεν είχα τις αναφορές που χρειαζόμουν για να κατασκευάσω κάτι, το οποίο θα απέδιδε τους ήχους που αποδίδει σήμερα. Θεώρησα την ενασχόλησή μου αυτή και ως Έλληνας...
Δ.: ...σαν από χρέος ;
Ν. Μ.: Ας το πούμε έτσι, σαν από χρέος.
Δ.: Πόσα χρόνια κατασκευάζεις μουσικά όργανα και πού βρήκες τα στοιχεία και τις λεπτομέρειες για ν’ ανακατασκευάσεις τα αρχαία όργανα; Από τις αναπαραστάσεις τους πάνω στα αγγεία;
N. M.: Άρχισα να κατασκευάζω μουσικά όργανα, πριν από 27 περίπου χρόνια και τα τελευταία χρόνια άρχισα να ασχολούμαι με την ανακατασκευή αρχαιοελληνικών οργάνων. Οι κυριότερες πηγές μου, ήταν οι απεικονίσεις πάνω σε αγγεία και οι γραπτές πηγές. Από τις απεικονίσεις, κατάφερα να βρω το μέγεθος των μουσικών οργάνων, καθώς ο μαθηματικός λόγος μεταξύ των μεγεθών του ανθρωπίνου σώματος και των αντικειμένων καθημερινής χρήσης, παραμένει σταθερός Έπειτα, ας μη ξεχνάμε ότι υπήρξαν μουσικά όργανα που αναφέρονται μόνο σε γραπτές πηγές, όπως για παράδειγμα το χαλκιόφωνο. Για να φτιαχτεί αυτό το όργανο, υπήρξε μία συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Κ. Καρμιράτσο, ο οποίος ερεύνησε τις γραπτές πηγές, συνέλεξε όσα στοιχεία κατάφερε και συνεργαστήκαμε για να φτιάξουμε το χαλκιόφωνο.
Όταν πρωτοξεκίνησα και φανταζόμουν τον εαυτό μου τότε, δεν με φανταζόμουν μόνο ως οργανοποιό αλλά και ως σχεδιαστή, γιατί δεν ήθελα μένω «καθηλωμένος» σ’ ένα επίπεδο μόνο, επειδή νομίζω ότι ο οργανοποιός πρέπει να έχει περισσότερο εμπλουτισμένες σκέψεις και εμπειρίες, έτσι ώστε να μπορεί να μεταφέρει τις θεωρητικές ιδέες σε αντικείμενα και να είναι σε θέση να φανταστεί κάτι καινούργιο, αλλά και να μετεξελίξει τα ήδη υπάρχοντα, ακολουθώντας πάντα προσεκτικό δρόμο και τρόπο με σεβασμό, ούτως ώστε να μην υπάρξουν απότομες και ακραίες αλλαγές... αν και αυτό είναι θετικό.
Δ.: Εξαρτάται. Καλό είναι να μην αποκλείουμε τίποτα και να μην βάζουμε όρια προς τα πάνω, προς τα κάτω νομίζω πρέπει να υπάρχουν όρια.
Ν.Μ.: Όταν πρωτοξεκίνησα υπήρχε μία απορία... μία απορία που αφορούσε τους ήχους, το πώς ήταν δηλαδή οι ήχοι εκείνη την εποχή. Και μην ξεχνάμε, ότι έχουν περάσει 2.500 χρόνια και η συνέχεια έχει σπάσει. Η εποχή του 5ου αιώνα, του ονομαζόμενου χρυσού, ήταν χρυσή και για τη μουσική, όπου οι Έλληνες έρχονται σε στενότερη επαφή με τους υπόλοιπους μεσογειακούς λαούς και αρχίζουν να πειραματίζονται. Προσθέτουν και χορδές, έβαλαν μέχρι 12η ή και 13η χορδή επάνω στην κιθάρα και μετά επέστρεψαν στα καθιερωμένα. Οι διαφορές που είχαν με τους γειτονικούς λαούς οι Έλληνες, βρίσκονται στο ότι αυτοί εξελίξανε τα όργανα. Δεν σταμάτησαν κάπου... Ας πούμε για παράδειγμα, η κιθάρα αλλά και άλλα όργανα τα οποία προϋπήρχαν και στην ανατολή και την Αίγυπτο, είχαν το ίδιο μοτίβο, μία μπάρα δηλαδή και δύο ζυγούς. Αυτά τα ίδια τα συναντούμε και στην Αφρική. Οι Έλληνες όμως, προχώρησαν και πιο πέρα. Τα μετεξέλιξαν κάνοντας πειραματισμούς, ενώ οι άλλοι λαοί τα άφησαν έτσι όπως είναι.
Φτάσαμε έτσι στο σημείο, να βλέπουμε στην κιθάρα ορισμένα στοιχεία που υπάρχουν επάνω στον βραχίονα και εκ πρώτης όψεως φαίνονται ανεξήγητα. Όλοι οι μουσικολόγοι όμως λένε, ότι δεν είναι διακοσμητικά αλλά λειτουργικοί μηχανισμοί οι οποίοι μέχρι σήμερα δεν είναι ξεκάθαρο ποια λειτουργία εξυπηρετούσαν.
Δ.: Υπάρχουν και σε άλλα όργανα τέτοια στοιχεία, τα οποία δεν εξυπηρετούν κάποιο διακοσμητικό ρόλο, αλλά μάλλον λειτουργικό;
Ν.Μ.: Ναι, υπάρχουν στην φόρμιγγα, η οποία είναι ένα όργανο πολύ δύσκολο. Η τετράγωνη φόρμιγγα που αναφέρουν οι ποιητές, φέρει τέσσερις χορδές μόνο. Η φόρμιγγα λοιπόν έχει μία μορφή, όπου τα ανοίγματα, οι οπές είναι σαν μάτια ανθρώπου και ακριβώς από πάνω έχει κάτι που μοιάζουν με φρύδια, αλλά κατ’ εμέ είναι ελάσματα τα οποία μπορούν ν’ αλλάζουν την τονικότητα. Θα ήθελα να πω ότι πολλοί, έχουν την αντίληψη ότι η ενασχόλησή μου με τα αρχαία ελληνικά όργανα, γίνεται από εθνικιστική σκοπιά και βάζουν διάφορες ταμπέλες. Η σκέψη μας είναι πιο πλατειά, σκεπτόμαστε παγκόσμια...
Δ.: Μα και η μουσική η ίδια είναι παγκόσμια.
Ν.Μ.: Ακριβώς, επειδή η μουσική είναι παγκόσμια δεν υπάρχουν φραγμοί, αντίθετα υπάρχει σεβασμός προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο μουσικός πρέπει να σέβεται την ίδια τη νότα του και η νότα αυτή δεν έχει περιορισμούς και φραγμούς. Ας πούμε το ντο ματζόρε δεν πρέπει να το δούμε με σύνορα αλλά σαν μία ανοιχτή κατάσταση η οποία συνδέεται με κάτι άλλο. Ο σεβασμός που διακατέχει τον μουσικό, (διότι μόνο έτσι μπορεί ν΄ αποδώσει μία μουσική που να οδηγεί σε ανάταση), σημαίνει ότι έτσι μπορεί να μπει μέσα στη νότα να τη δει μεγάλη, να εισχωρήσει μέσα σ’ αυτή και να αισθανθεί ως φιλοξενούμενος.
Δ.: Μπορείς να μας κάνεις μία ξενάγηση στα μουσικά όργανα που κατασκευάζεις;
Ν.Μ.: Κατ’ αρχάς χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: στα έγχορδα, τα πνευστά και τα κρουστά. Στα έγχορδα έχουμε, βάρβιτο, λύρα, κιθάρα, πανδούρα, τρίγωνο, πηκτίδα, σαμβύκη, ψιθύρα, θρακική κιθάρα, φόρμιγγα. Στα πνευστά τώρα έχουμε, μία τεράστια ποικιλία στους αυλούς, μόναυλους, διπλούς αυλούς, ανισομήκεις αυλούς, σύριγγες, υπάρχει επίσης ο αυλός του Πανός, η ύδραυλις και σάλπιγγες. Στα κρουστά έχουμε όργανα που μοιάζουν πολύ με τα σημερινά, είναι όργανα που έχουν δέρμα και από τις δύο πλευρές, όπως είναι δηλαδή τα τύμπανα, έχουμε κρόταλα, σείστρα, τα οποία είναι βοηθητικά σε μια ορχήστρα, και το χαλκιόφωνο. Από τα πιο δύσκολα κατασκευαστικά είναι ο διπλός αυλός, αλλά έχει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Με τους αυλούς έχω ασχοληθεί τα τελευταία χρόνια και τους βρίσκω παρά πολύ ενδιαφέροντες διότι υπάρχει μία ελευθερία μέσα στον ήχο που παράγεται. Οι συνθήκες είναι τέτοιες που δεν υπάρχει κάποιο σταθερό μέτρο στην κατασκευή, στο πώς να ρυθμίσεις δηλαδή, την τονικότητα του κάθε αυλού. Μπορεί έτσι να βγει από μόνο του κάτι διαφορετικό. Τα πνευστά είναι δύσκολα όργανα για να βγει ένας συγκεκριμένος ήχος. Πρέπει να ξέρεις να χειριστείς ακόμα και το επιστόμιο, διαφορετικά αλλάζεις την τονικότητα… έχουν μία συμπεριφορά πολύ ευαίσθητη. Θα πρέπει να γνωρίζεις κυκλική αναπνοή και ειδικά για τον διπλό αυλό δεν θα πρέπει ν’ ανοίγεις το στόμα και ταυτόχρονα να υπάρχει μία συνεχής ροή του αέρα. Στους αυλούς έχουμε τεράστια ποικιλία ανάλογα με τα μεγέθη, με τους ήχους που βγάζουν, υπάρχουν δηλαδή αυλοί «υψίφωνοι» ή «σοπράνο».
Το κάθε είδος αυλού, έχει και τη δική του ονομασία.
Ένα ακόμα σημείο που θέλω να τονίσω, είναι ότι η καταγωγή όλων των έγχορδων με μακρύ μπράτσο, όπως λαούτο, κιθάρα, μπουζούκι, ούτι, όλα τα λαουτοειδή, κατάγονται από την αρχαία ελληνική πανδούρα, την οποία συναντάμε και στην Αίγυπτο.
Δ.: Πόσο κοντά στον αρχαιοελληνικό ήχο βρισκόμαστε παίζοντας με τα όργανα που κατασκευάζεις; Είναι γνωστό πώς παίζανε;
Ν.Μ.: Δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι έχουμε φτάσει στην πλήρη αποκατάσταση της μουσικής. Από κατασκευαστική σκοπιά νομίζω ότι προσεγγίζουμε σε ένα μεγάλο ποσοστό τούς τότε ήχους, διότι έχουμε μία σταθερά η οποία λεει, ότι η πάνω επιφάνεια ενός οργάνου μάς αποδίδει το 60% του ήχου, άρα από τη στιγμή που καταφέρνουμε να ξαναφτιάξουμε ένα πιστό αντίγραφο, έχουμε προσεγγίσει τον ήχο σε ένα μεγάλο ποσοστό. Ωστόσο επειδή έχει διακοπεί η συνέχεια της μουσικής μας παράδοσης, μπορούμε μόνο κατά προσέγγιση να μεταφέρουμε τα σημερινά μουσικά στοιχεία προς τα πίσω, ούτως ώστε να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα. Η σημερινή μουσική έχει καταγωγή και αναφορές από τα παρελθόντα χρόνια και από εκει και πέρα, η σημερινή κατάσταση της μουσικής είναι μία εξέλιξη επάνω στις δικές τους συλλήψεις. Η βυζαντινή μουσική ας πούμε, είναι σαφώς επηρεασμένη από την αρχαία ελληνική μουσική, η βάση της εκεί βρίσκεται. Οι πυθαγόρειοι πίστευαν ότι το σύμπαν παράγει μουσική, ότι η κίνηση των πλανητών παράγει αρμονικούς ήχους, και τα τέσσερα τελευταία χρόνια ορισμένοι επιστήμονες στο εξωτερικό υποστηρίζουν τη θέση των πυθαγορείων. Η μουσική είναι μία ενέργεια, η οποία αποτελεί ένα μέρος των δυνάμεων που δημιούργησε τη ζωή, δηλαδή εμάς.
Δ.: Μπορούμε άρα να πούμε, ότι οι νότες είναι τα ρητά σημεία του εναρμονισμένου σύμπαντος, και παίρνουμε εμείς τις νότες και φτιάχνουμε μουσική...
Ν.Μ.: Υπάρχει ο ήχος που ακούμε και ο ήχος του οποίου τις δονήσεις αισθανόμαστε και θεωρώ ότι το σύμπαν είναι χαμηλών τόνων, εκπέμπει σε χαμηλές συχνότητες, έχει δηλαδή ένα συγκεκριμένο χτύπο σαν καρδιά, και έχει παλμό.
Δ.: Ο οποίος χρειάζεται και το αντίστοιχο αυτί για να τον αντιληφθεί...
Ν.Μ.: Νομίζω ότι όλοι τον ακούμε...
Δ.: Όλοι τον ακούμε, αλλά πόσοι αντιλαμβάνονται από πού προέρχεται και τι ρυθμό έχει. Να μεταφέρουμε τώρα τη συζήτηση σε ένα άλλο πεδίο... Βοήθεια από την πολιτεία έχει υπάρξει στην προσπάθεια που κάνεις;
Ν.Μ.: Στην νεοελλάδα ζούμε και όπως θα γνωρίζεις, συμβαίνουν πολλά. Υπάρχουν διάφοροι «γρήγοροι», οι οποίοι αρπάζουν ξένες ιδέες και επειδή είναι μέσα στους «χώρους», τρέχουν να πάρουν την επιχορήγηση χωρίς να φοβούνται αν θα κάνουν λάθος ή όχι. Εδώ και 17 χρόνια έχω ξεκινήσει τη μελέτη των αρχαιοελληνικών οργάνων και όσοι τα έχουν ακούσει, λένε ότι τέτοιους ήχους δεν έχουν ξανακούσει. Ξένοι μουσικολόγοι που τα έχουν ακούσει, νομίζουν ότι έρχονται κατευθείαν από την αρχαία Ελλάδα. Το μόνο ενδιαφέρον που έχει υπάρξει, είναι από την αρχαιολόγο Ζ. Παπαδοπούλου η οποία με βοηθάει και μου δίνει στοιχεία πάνω στα όργανα αυτά Ας μη προχωρήσουμε στο θέμα αυτό γιατί υπάρχουν κόντρες...
Δ.: Μα εδώ πέρα, το θέμα δεν είναι θέμα κόντρας, αντίθετα η προσπάθεια και η δουλειά που κάνεις είναι πολύ σημαντική, γιατί είναι η πρώτη φορά μετά από 16 αιώνες, που κατασκευάζονται με τέτοια ποιότητα ήχου αρχαιοελληνικά όργανα. Κατ’αρχάς θα έπρεπε σε όλα τα σχολεία και να γίνεται μάθημα μουσικής πάνω σ’ αυτά τα όργανα.
Ν.Μ.: Σε σχέση με τα στατικά αριστουργήματα της αρχαίας Ελλάδας, όπως είναι τ’ αγάλματα και οι ναοί, η μουσική είναι μία πιο ρευστή κατάσταση, η μουσική μπορεί να μεταφέρει το συναίσθημα της εγγύτητας μεταξύ ανθρώπου και σύμπαντος και αυτό νομίζω, είναι που φοβούνται περισσότερο. Αν όπως λες εισαχθούν αυτά τα όργανα στα σχολεία, μπορεί αύριο να εξελιχθούν σε κάτι, το οποίο θα μπορέσει να ενώσει την παράδοση που χάθηκε και να δώσει μία αρχαιοελληνική ώθηση στο μέλλον. Στην προσπάθεια που ξεκίνησα γι αυτήν την αναπαράσταση έχω δει ένα φοβερό πόλεμο εναντίον μου. Το 2001 όταν κάναμε μία εμφάνιση στο Ρέθυμνο, είχαμε έναν πόλεμο φοβερό, όπου οι υπάλληλοι του δήμου έσκιζαν τις αφίσες. Αυτοί δηλαδή που μας κάλεσαν, μάς έκαναν μποϋκοτάζ. Έγινε εκεί λοιπόν ένα μικρό θέμα, για το οποίο έδειξε κάποιο ενδιαφέρον το πανεπιστήμιο, και από εκει και πέρα τίποτα. Στην υπόλοιπη Ελλάδα δεν ακούστηκε πουθενά. Αντίθετα ήρθε από τη Γερμανία, το τρίτο κρατικό κανάλι με το συνεργείο του, για να παρουσιάσουν τα αρχαία μουσικά όργανα. Θα πρέπει εδώ ν’ αναφέρω, ότι στο καρδιολογικό τμήμα του Ωνασείου και στο πρόγραμμα μουσικοθεραπείας, το οποίο έχει ξεκινήσει ο ιατρός κ. Δρίτσας, υπάρχει πρόθεση να ενταχθούν τα αρχαία ελληνικά όργανα, ως μέρος της θεραπευτικής αγωγής προς τους ασθενείς.
Δ.: Έχεις να προσθέσεις κάτι τελευταίο;
Ν.Μ.: Εκείνο που μου έχει κάνει εντύπωση και το έχω παρατηρήσει πολλές φορές είναι, ότι διάφοροι κλασικοί μουσικοί που έρχονται στο εργαστήριο και τυχαίνει εκείνη την στιγμή να ακούγεται το CD των “Δαιμονία Νύμφη”, κοντοστέκονται περιμένοντας να τελειώσει το κομμάτι. Αυτό νομίζω ότι οφείλεται στο ότι το συγκρότημα προσέγγισε τα όργανα αυτά τόσο από κατασκευαστικής άποψης όσο και από πλευράς παιξίματος.
Δ.: Σ’ ευχαριστούμε για τα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που μας είπες.
Ν.Μ: Ευχαριστώ κι εγώ. 

Πνευματικά Δικαιώματα © "1991 - 2003" Περιοδικό Διιπετές
http://diipetes.ysee.gr/html/dx_36.html 

ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ

Πάντα είχα την απορία κοιτάζοντας της ζωγραφικές παραστάσεις των αρχαίων Ελληνικών αγγείων, γιατί όλα αυτά τα μουσικά όργανα των προγόνων μας να παραμένουν επίπεδα σιωπηλά, λες και κάποια τιμωρία τα κρατά σε αυτή τη θέση για πάντα. Κοιτάζοντας τα προσεχτικά,ακολουθόντας με το βλέμα τις λίτες πινελιές του ζωγράφου της εποχής, παρακολουθόντας τις χορευτικές φιγούρες άλοτε των χορευτών
και άλοτε τις φιγούρες των θεών να κρατούν μουσικά όργανα, τους Σατύρους με θρακικές κιθάρες και διπλούς αυλούς, τον θεό Αππόλων πότε να κρατά την λύρα πότε να κρατα την κιθάρα,παίζοντας,ισοροπώντας με τις θε'ι'κές μελωδίες του, έρχοντε στον νού μου σκηνές του παρελθόντος ζωντανές μπροστά μου και με πιάνει δέος. Ναι πράγματι συμβαίνει, μπορώ και βλέπω σκηνές απο τα οργιώδη γλέντια του Διονύσου μπορώ ακόμα να ακούσω και την σύριγγα του Πάννα στα αυτιά μου, την βάρβιτο με τον βαθύ της ήχο,ποιο
πέρα τελετές να γίνοντε, ύμνοι προς τους θεούς και τους μαθητές να βλέπω να κάθοντε γύρω απο τον δάσκαλο τους κρατώντας λύρες στα χέρια τους και το βλέμα τους προσηλωμένο και τα αυτιά τους τεντωμένα λες και να μην θέλουν να χάσουν ούτε μια λέξη ούτε μια νότα από αυτά που τους διδάσκει ο δάσκαλος ο μουσικός.
Τέλος σκέφτομαι,δεν υπάρχει τιμωρία σε όλα αυτά.Απλά περιμένουν κάποιον μέσα στους αιώνες να πάρει δύναμη απο τους θεούς και να τους δώσει πίσω την μορφή τους την πραγματική,περιμένουν κάποιον να τους επιστρέψει την φωνή τους.

Νικόλαος Μπράς

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΜΑΣ

Σωκράτης Μεταξάς

 Ο Σωκράτης Μεταξάς  γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Το 2001 πέρασε στα ΤΕΙ Χαλκίδας,
όπου σπούδασε στο Τμήμα Ηλεκτρολογίας. Ξένες γλώσσες : First certificate in English.

Το 2007 παρακολουθεί  σεμινάρια θεωρητικής  για την οργανοποιία στο εργαστήριο  κατασκευής μουσικών οργάνων  του Νικόλαου Μπρα.

Το 2008 μαθητεύει ως τεχνίτης όπου μέχρι σήμερα, κατασκευάζει παραδοσιακά και κλασικά όργανα.

Το 2011 βοήθησε τον Νικόλαο Μπρα στην ολοκλήρωση του Μουσείου Ηρακλής (Μουσείο  αρχαίων ελληνικών μουσικών οργάνων).

Socrates Metaxas was born in Athens in 1984. In 2001 he succeeded in the 

National Exams and began his studies at the Technological Educational

Foundation of Chalkida, at the Electrical Engineering Department.

He speaks English fluently and has gained the diploma of First certificate in English.

In 2007 he attended theoretical courses on musical instruments manufacturing 

at Nikolaos Brass workshop.

In 2008 he starts working as an apprentice technician

and now he has become a traditional and classical musical instruments maker.

In 2011 he helped Nikolaos Brass in completion of Hercules Museum (the first Museum of reconstructed ancient Greek musical instruments, in Athens).

Ηρακλής Μπράς

Ο Ηρακλήs Μπραs γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Από ηλικία τεσσάρων ετών στο εργαστήριο του πατέρα του Νικόλαου Μπρα μυείται [σε θεωρητικό επίπεδο] στα μυστικά τηs κατασκευήs των μουσικών οργάνων. 
Έντεκα ετών ξεκινάει πρακτικά την πρώτη κατασκευή βιολιού δουλεύοντας  σε μοντέλο Jacob Stainer. 
Εκτός από την κατασκευή εγχόρδων μουσικών οργάνων, το 1997 ξεκινά και τιs κατασκευές των Αρχαίων Ελληνικών Μουσικών Οργάνων βοηθώνταs σημαντικά στην έρευνα τον πατέρα του. 
Το 2001 έλαβε συμμετοχή στον τριετή διεθνή διαγωνισμό 'Antonio Stradivarius’ που πραγματοποιήθηκε στην Cremona τής Ιταλίας. 
Σπούδασε Αγιογραφία και αποφοίτησε με άριστα.
Ξένες γλώσσες: Αγγλικά επίπεδο (First certificate in English of Cambridge University ).

Το 2011 βοήθησε τον Νικόλαο Μπρα στην ολοκλήρωση του Μουσείου Ηρακλής (Μουσείο  Αρχαίων Ελληνικών Μουσικών Οργάνων). 
Σήμερα συνεχίζει τις κατασκευές και την έρευνα μουσικών οργάνων στο εργαστήριο του Νικόλαου Μπρα και εξειδικεύεται στο μυστικό της σύνθεσης βερνικιών των εγχόρδων μουσικών οργάνων.




Iraklis Brass was born in Athens in 1984. At the age of four he initiated into the  secrets of musical instruments construction (at a theoretical level), in his father’s workshop, Nikolaos Brass. 
When he turned eleven he made his first violin, working on a model of Jacob Stainer. Besides the construction of stringed musical instruments, in 1997 he started manufacturing ancient Greek musical instruments, helping his father in his research.
  
In 2001 he took part in the Stradivarius International Violin Competition which took place in Cremona of Italy.
   
He studied Hagiography and graduated  with honors. He speaks English fluently and has gained the diploma of First certificate in English of Cambridge University. 

In 2011 he helped Nikolaos Brass in completion of Hercules Museum (the first Museum of reconstructed ancient Greek musical instruments, in Athens).

Today he continues the construction and the research in the workshop of his father  

Nikolaos Brass and he also, specializes in the varnish composition of musical instruments.

Νικόλαος Μπράς

Ο Νικόλαος Μπράς γεννήθηκε το έτος 1949 στο Ηράκλειο Κρήτης. Κατάγεται από μουσική οικογένεια. Ο ίδιος παίζει κορνέτα. Έχει σπουδάσει ραδιοτεχνία ενώ το 1977 άρχισε να κατασκευάζει μουσικά όργανα, κυρίως παραδοσιακά , αρκετά από τα οποία χρησιμοποιούνται από φημισμένους μουσικούς (Ρός Ντέιλη, Στέλιος Βαμβακάρης κ.α.).
Το 1982 κατασκεύασε το πρώτο του βιολί , απασχόληση στην οποία έκτοτε αφιερώθηκε. Σήμερα έχει αναδειχθεί σε έναν φημισμένο κατασκευαστή κλασικών εγχόρδων οργάνων με διεθνή αναγνώριση. Το 1994 έλαβε μέρος στον 7ο Διεθνή 3ετή διαγωνισμό «ANTONIO STRADIVARI», στην Cremona της Ιταλίας ,για κατασκευή και ήχο. Τα βιολιά του (2) ,έτυχαν ιδιαίτερης τιμητικής διάκρισης και εκτέθηκαν στο Μουσείο “AntonioStradivari”.
Σήμερα τα βιολιά του τυγχάνουν ιδιαίτερης εκτίμησης από διαπρεπείς Σολίστες-Μουσικούς όπως: Λ. Καβάκος, Οδ. Κορρέλης, Γ. Δεμερτζής, Γ. Χατζής, Δ. Σειράς, Χ. Σειρά, Ι. Λουκά, Μ. Σούκας, Μ. Παπαστάμου, Γ. Νάσος κ.α. Επίσης έχει επισκευάσει παλαιά όργανα μεγάλης αξίας με επιτυχία όπως (Ant. Stradivari – Jos. Guarneri-J.B.Guadagnini – J.B.Vuilaume κ.α.). Το 1980 κατασκευάζει τα πρώτα αρχαία ελληνικά όργανα, Λύρα-Βάρβιτος.
Το 1995 αφοσιώνεται σε αυτά, ερευνώντας σε βάθος γραπτά κείμενα και ζωγραφικές παραστάσεις που απεικονίζουν μουσικά όργανα (αμφορείς- κρατήρες-μαρμάρινες ανάγλυφες πλάκες κ.α. ).
Στις 5 Σεπτεμβρίου του 2002 στους Δελφούς, ήχησε για πρώτη φορά το τετράδισκο μουσικό όργανο (Χαλκεόφωνο), σε μουσικό έργο με τίτλο “ΕΙΣΑΙ ΕΝ” που συνέθεσε ο Γιάννης Χατζής και ο Γιώργος Χατζής , υπό την διεύθυνση του διακεκριμένου (Ιατρού – Καρδιολόγου) συνθέτη, Θανάση Δρίτσα με το σύνολο ‘‘MUSICTHERAPYENSEMBLE’’.
 Αρχαία Ελληνικά Όργανα που κατασκεύασε ο Νικόλαος Μπράς , βρίσκονται στο Υπουργείο Αιγαίου, σε ιδιωτικές συλλογές επιστημόνων, συλλεκτών, επιχειρηματιών και οργανισμών. Μουσικά σχήματα όπως ‘‘ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΝΥΜΦΗ’’-‘‘ΜΕΛΙΠΝΟΟΝ’’ – ‘‘ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ’’ – ‘‘ΘΡΙΝΑΚΙΑ’’, παίζουν με αρχαία ελληνικά μουσικά όργανα, που κατασκεύασε ο ίδιος. Στα πλαίσια της Ελληνικής Προεδρίας 2003, πραγματοποιήθηκε έκθεση των οργάνων του, στο Βερολίνο, από τον Ιούνιο ως τον Αύγουστο 2003. Η ίδια έκθεση είχε παρουσιαστεί στα Βασιλικά Μουσεία Τέχνης και Ιστορίας των Βρυξελλών (Φεβρουάριος – Μάιος 2003), με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.
Το έργο του Νικόλαου Μπρά, τελεί υπό την αιγίδα του ομίλου UNESCO Αττικής.



 Brass Nikolaos was born in Heraklion of Crete. When he was young he came to Athens
and studied Electronics. Coming from a family of musicians he was specialized in wind
instruments.
In 1977 he chose the art of making musical instruments emphasizing initially in Greek
folk musical instruments.
In 1982 he made his first violin, entering the art of classic instruments manufacturing,
to evolve into a famous violin maker.
In 1994 in the International Competition "Antonio Stradivari" which took place in
Cremona of Italy, he was awarded for the construction and sound of his violins with
a diploma of Italian School. Two of his violins were distinguished in the Competition
final and were exhibited at the Museum of Cremona "Antonio Stradivari", among the
best violins in the world.
His violins are being played by distinguished soloists and musicians such as Leonidas
Kavakos, John Georgiadis, etc. He has done an important research in Ancient Greek
images and representations and in 1980, he started working on Ancient Greek Musical
Instruments. The famous Italian Archaeologist- Musicologist Luigi Beschi (University
 of Firenze) helped him at his first steps. Then he collaborated with Archaeologist-
Musicologist Zozi Papadopoulou (K Ephorate of Prehistoric and Classical Antiquities)
and with other significant researchers. Having his son Hercules Brass by his side,
he managed to recreate almost all of the Ancient Greek Musical Instruments, in their
real technical and musical dimensions.
In 2001 after a long-lasting study of the ancient scripts, he discovered and manufactured
two rare Pythagorean musical instruments, Halkeofono and Syntonon were unknown
until their revival by Nikolaos Brass. His pioneer work has been presented in many galleries
and exhibitions in Greece and abroad. Some of the most known exhibitions about his work
were shown in Belgium at The Royal Museums of Fine Arts of Belgium, in Berlin at
The Museum of Musical Instruments, in Greece at The Athens Concert Hall with the support
of The Hellenic Ministry of Culture and some of his work was presented on television by the
third national televisual channel in Cologne, in Germany. Also at The Aristotle University
of Thessaloniki, at The National Institution of Research, at Zappeion Conference and
Exhibition Center and at The Olympic Stadium of Athens in the final of Champions League.
His work is published and is presented in the third and fourth class of elementary school books,
in Greece. Musical Instruments of Nikolaos Brass are found in The Hellenic Ministry of Culture,
in museums, in universities and in private collections. The work of Nicolaos Brass is sponsored
by the UNESCO Club for Culture of Peace