Πάντα είχα την απορία κοιτάζοντας της ζωγραφικές παραστάσεις των αρχαίων Ελληνικών αγγείων, γιατί όλα αυτά τα μουσικά όργανα των προγόνων μας να παραμένουν επίπεδα σιωπηλά, λες και κάποια τιμωρία τα κρατά σε αυτή τη θέση για πάντα. Κοιτάζοντας τα προσεχτικά,ακολουθόντας με το βλέμα τις λίτες πινελιές του ζωγράφου της εποχής, παρακολουθόντας τις χορευτικές φιγούρες άλοτε των χορευτών
και άλοτε τις φιγούρες των θεών να κρατούν μουσικά όργανα, τους Σατύρους με θρακικές κιθάρες και διπλούς αυλούς, τον θεό Αππόλων πότε να κρατά την λύρα πότε να κρατα την κιθάρα,παίζοντας,ισοροπώντας με τις θε'ι'κές μελωδίες του, έρχοντε στον νού μου σκηνές του παρελθόντος ζωντανές μπροστά μου και με πιάνει δέος. Ναι πράγματι συμβαίνει, μπορώ και βλέπω σκηνές απο τα οργιώδη γλέντια του Διονύσου μπορώ ακόμα να ακούσω και την σύριγγα του Πάννα στα αυτιά μου, την βάρβιτο με τον βαθύ της ήχο,ποιο
πέρα τελετές να γίνοντε, ύμνοι προς τους θεούς και τους μαθητές να βλέπω να κάθοντε γύρω απο τον δάσκαλο τους κρατώντας λύρες στα χέρια τους και το βλέμα τους προσηλωμένο και τα αυτιά τους τεντωμένα λες και να μην θέλουν να χάσουν ούτε μια λέξη ούτε μια νότα από αυτά που τους διδάσκει ο δάσκαλος ο μουσικός.
Τέλος σκέφτομαι,δεν υπάρχει τιμωρία σε όλα αυτά.Απλά περιμένουν κάποιον μέσα στους αιώνες να πάρει δύναμη απο τους θεούς και να τους δώσει πίσω την μορφή τους την πραγματική,περιμένουν κάποιον να τους επιστρέψει την φωνή τους.
και άλοτε τις φιγούρες των θεών να κρατούν μουσικά όργανα, τους Σατύρους με θρακικές κιθάρες και διπλούς αυλούς, τον θεό Αππόλων πότε να κρατά την λύρα πότε να κρατα την κιθάρα,παίζοντας,ισοροπώντας με τις θε'ι'κές μελωδίες του, έρχοντε στον νού μου σκηνές του παρελθόντος ζωντανές μπροστά μου και με πιάνει δέος. Ναι πράγματι συμβαίνει, μπορώ και βλέπω σκηνές απο τα οργιώδη γλέντια του Διονύσου μπορώ ακόμα να ακούσω και την σύριγγα του Πάννα στα αυτιά μου, την βάρβιτο με τον βαθύ της ήχο,ποιο
πέρα τελετές να γίνοντε, ύμνοι προς τους θεούς και τους μαθητές να βλέπω να κάθοντε γύρω απο τον δάσκαλο τους κρατώντας λύρες στα χέρια τους και το βλέμα τους προσηλωμένο και τα αυτιά τους τεντωμένα λες και να μην θέλουν να χάσουν ούτε μια λέξη ούτε μια νότα από αυτά που τους διδάσκει ο δάσκαλος ο μουσικός.
Τέλος σκέφτομαι,δεν υπάρχει τιμωρία σε όλα αυτά.Απλά περιμένουν κάποιον μέσα στους αιώνες να πάρει δύναμη απο τους θεούς και να τους δώσει πίσω την μορφή τους την πραγματική,περιμένουν κάποιον να τους επιστρέψει την φωνή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου